Een plek om stil te staan bij je emoties en je beleving

Hoewel verdriet in essentie maar één emotie is, zijn er vele vormen van verdriet die tot uitdrukking komen. En nog meer aanleidingen. Er zit verdriet in elke dag, in elk moment. Toch ervaren we het niet zo. Pas wanneer ons iets overkomt dat ingrijpend is, wordt onze levenslijn onderbroken. Er ontstaat een ervoor en een erna. Iets wat ons jaagt door een emotionele rollercoaster van uitgelaten woede tot een diep verdriet, van intense pijn tot een immense leegte, van behoefte om te schreeuwen en te vernietigen, tot stil zitten en willen verdwijnen.

Afscheid nemen doet pijn. Afscheid van een geliefde of van je gezondheid of van je gezin of van je werk, je woonplaats....

Er ontstaat een proces, waarin de resonantie verandert. Je bent niet meer bereikbaar op je gewone frequentie en je kan de anderen ook niet bereiken. Verdriet doet iets met je brein (www.thegrievingbrain.com). Hierdoor ben je niet meer dezelfde persoon die je eerder was. Je brein werkt anders en je lijf is moe van alle inspanningen om overeind te blijven.

We gaan elk op onze eigen manier om met verdriet. Het vertelt ons hoe gehecht we zijn aan iets of hoe verbonden we zijn met iemand. In deze verbondenheid ligt ook onze kracht en de opening naar een andere toekomst. Het is bewust worden van de tot nu toe ongekende resonantie hiervan. We gaan samen op weg om tot dit groeiproces te komen. Het verdriet zal er altijd zijn, maar niet meer uitsluitend. Er komt een moment, waarop je wakker wordt en weer glimlacht. Het zal een andere glimlach zijn met een andere inhoud, maar wel eentje die je mondhoeken omhoogtilt.